Terapia integracji sensorycznej to metoda rehabilitacji oparta na pracy zaburzonej sfery zmysłów.
Występujące zaburzenia integracji sensorycznej możemy zauważyć już w wieku niemowlęcym należą do nich: niespokojny sen, nadmierna wrażliwość na hałas, problemy z przełykaniem pokarmu, uderzanie główką o szczebelki łóżeczka, niezgrabność w chodzeniu, problemy z koordynacją czy napięcie mięśniowe. Wszystkie te symptomy świadczą
o potrzebie rehabilitacji z zakresu integracji sensorycznej. Celem integracji sensorycznej jest dostarczenie odpowiedniej ilości zmysłów (np poprzez masaż sensoryczny) oraz ograniczanie i eliminowanie negatywnych bodźców przy nadmiernej wrażliwości. Kiedy w wieku przedszkolnym, zauważamy, że dziecko nie lubi czesania czy mycia głowy świadczy to o nadwrażliwości, kiedy natomiast dostrzegamy, że dziecko lubi być mocno przytulane bądź nawet samo „dociska” się świadczy to o zaburzeniach czucia głębokiego i występuje tu niedostateczną wrażliwość. Przy nadwrażliwości polecamy opaski na nadgarstki z wypustkami doskonale na zaburzenia czucia głębokiego oraz stabilizację. Systematyczna terapia integracji sensorycznej pozwoli na zharmonizowanie rozwoju dziecka. Ponieważ największy wpływ odgrywają tu trzy zmysły: dotykowy, proprioceptywny, który odpowidzialny jest za czucie głębokie i przedsionkowy, odpowiedzialny za napięcie mięśniowe oraz odpowiednią postawę ciała. Dzisiejsze środowisko, rozwój technologiczny niestety nie sprzyjają rozwojowi dzieci. Należy pamiętać, że rozwój motoryczny jest ściśle powiązany z rozwojem mózgu. Zaburzenia integracji sensorycznej dotykają szczególnie dzieci z afazją lub innego rodzaju zaburzeniami mowy, dlatego należy pamiętać aby terapia logopedyczna była połączona z SI. Doskonale sprawdzają się kulki gniotki wypełnione wodą, stymulujące motorykę małą, dla dzieci wieku szkolnym polecamy szczególnie splotek manualny wykorzystywany w terapii ręki. W pierwszych latach życia, rozwój dziecka przebiega dynamicznie, a mózg jest „chłonny”i jest on związany z rozwojem motorycznym. Dlatego tak istotne jest rozwijanie umiejętności ruchowych dziecka poprzez terapię integracji sensorycznej z terapeutą oraz uzupełnianie jej w domu. Wczesne zdiagnozowanie problemu i podjęcie terapii pozwoli dziecku na osiągnięcie wysokiego progresu w rozwoju oraz wyrównanie deficytów. Dzieci z zaburzeniami SI przejawiają trudności w nauce na etapie wczesnoszkolnym. Szczególnie dotyczy to grafomotoryki, problemów w nauce czytania, zamianie liter podobnie brzmiących jak „p”, „b”, problemy z rozpoznawaniem stron: lewej i prawej, problemy z pojęciem liczby, czy chociażby pisaniem liter w postaci odbicia lustrzanego. Dzieci z zaburzeniami SI to często dzieci z nadpobudliwością ruchową. Nadruchliwość jest bardzo kłopotliwa podczas zajęć lekcyjnych, kiedy nie potrafią usiedzieć w ławce i wykazują problemy z koncentracją. Pedagodzy stosują kilka rozwiązań, które sprawdzają się doskonale. Zakładanie kamizelki obciążeniowej stosowanie poduszki z kolcami wypełnionej powietrzem to najpopularniejsze z nich. Na rynku najczęściej możemy spotkać wiele poduszek sensorycznych w postaci krążków do ćwiczeń koordynacji. Sprawdzają się one doskonale podczas ćwiczeń równowagi. W przypadku regulacji nadmiernej reakcji na bodźce i nadpobudliwości ważne aby poduszka była stabilna i stymulowała zmysł dotyku. Taką poduszkę można znaleźć tutaj stabilna poduszka senoryczna. Dzieciom, które potrzebują większej stymulacji polecamy poduszki o większych rozmiarach, na których można się położyć. Taką poduszkę można znaleźć tutaj –> duża poduszka sensoryczna.
Trudnościom z zakresu integracji sensorycznej towarzyszą często też problemy szkolne i emocjonalne. Dlatego ważne jest aby dziecko było odpowiednio wsparte opieką terapeuty i rodziców. Pamiętajmy, że do prawidłowego funkcjonowania dziecka i rozwoju jego mózgu nieodzowna jest właściwa praca wszystkich jego zmysłów!. Zatem pracując z dzieckiem dostarczajmy mu różnego rodzaju bodźców zmysłowych!.
