Na rozwój mowy wpływa wiele czynników w tym społeczne i psychologiczne. Istnieje ścisły związek pomiędzy rozwojem mowy, a rozwojem umysłowym dziecka. W mózgu ośrodek mowy położony jest w sąsiedztwie ośrodka odpowiedzialnego za ruchy rąk. Upośledzenie mowy uniemożliwia rozwój procesu poznawczego, a także rzutuje na postępy edukacyjne.
Czego konsekwencją może być wolniejsze przyswajanie materiału, rozwój dysleksji czy problemy wychowawcze oraz napięcie emocjonalne. Znajomość mowy jest niewątpliwie ważna dla rozwoju umysłowego jak i emocjonalnego dziecka. Wszak każde dziecko pragnie być zrozumiane!. Najczęściej spotykanym zaburzeniem mowy jest afazja. Wczesna, prawidłowa diagnoza pozwala na podjęcie ukierunkowanej terapii w zakresie integracji sensorycznej, a także terapii ręki i logopedycznej. Odpowiednie wczesne działanie pozwoli na osiągniecie wysokiego progresu.
Terapia ręki bywa niekiedy pomijana w ogólnym procesie terapeutycznym, co jest dużym błędem. Precyzyjne ruchy rąk, kształtowanie się motoryki małej to niezwykle skomplikowany i złożony proces! Od ich rozwoju zależny jest rozwój komunikacji! Również w terapii logopedycznej szalenie istotne jest ćwiczenie motoryki małej. Doskonale sprawdzają się tu sensoryczne gniotki. Jak już wspominałam istnieje nierozerwalny związek pomiędzy motoryką małą, a rozwojem mowy. Kształtowanie zmysłu dotyku jest działaniem wspierającym ośrodek mowy. Dlatego ważne jest aby dostarczać dziecku doznań zmysłowych poprzez zabawy np. sensorycznymi gniotkami oraz zabawkami przeznaczonymi do stymulacji sensorycznej.
